Fiziğin Temel Yasaları

Fiziğin Temel Yasaları

Fizik, evrenin işleyişini açıklayan temel prensiplere dayanır. İşte en önemli fizik yasalarından bazıları:

1. Newton'un Hareket Yasaları

Sir Isaac Newton tarafından formüle edilen bu yasalar, cisimlerin hareketini ve hareketlerindeki değişimleri açıklar:

Eylemsizlik Yasası (Newton'un Birinci Yasası): Bir cisme etki eden net kuvvet sıfır ise, cisim duruyorsa durmaya devam eder, hareket ediyorsa sabit hızla aynı yönde hareketine devam eder.
Temel Dinamik Yasası (Newton'un İkinci Yasası): Bir cismin ivmesi ( $a$ ), üzerine etki eden net kuvvet ( $F_{n e t}$ ) ile doğru orantılı, cismin kütlesi ( $m$ ) ile ters orantılıdır. Yani, $F_{n e t} = ma$ .
Etki-Tepki Yasası (Newton'un Üçüncü Yasası): Her etkiye karşı eşit büyüklükte ve zıt yönde bir tepki vardır.

2. Evrensel Kütle Çekim Yasası

Yine Newton tarafından ortaya konan bu yasa, kütleli iki cismin birbirini çektiğini ifade eder:

İki cisim arasındaki çekim kuvveti, kütlelerinin çarpımıyla doğru orantılı, aralarındaki mesafenin karesiyle ters orantılıdır. Matematiksel olarak $F = G \frac{m _{1} m _{2}}{r ^{2}}$ şeklinde ifade edilir. Burada $G$ evrensel çekim sabitidir.

3. Termodinamiğin Yasaları

Bu yasalar, enerji, ısı ve entropi arasındaki ilişkileri inceler:

Termodinamiğin Sıfırıncı Yasası: Eğer iki sistem üçüncü bir sistemle ısıl dengede ise, birbirleriyle de ısıl dengededirler. Bu yasa, sıcaklık kavramının temelini oluşturur.

Termodinamiğin Birinci Yasası (Enerjinin Korunumu Yasası): Bir sistemin iç enerji değişimi, sisteme verilen ısı ile sistem tarafından yapılan işin farkına eşittir. Enerji yoktan var edilemez, vardan yok edilemez, sadece biçim değiştirebilir. ( $Δ U = Q - W$ )

Termodinamiğin İkinci Yasası: Bir sistemdeki toplam entropi (düzensizlik) asla azalmaz, ya sabit kalır ya da artar. Isı, kendiliğinden soğuktan sıcağa akmaz.

Termodinamiğin Üçüncü Yasası: Bir sistemin sıcaklığı mutlak sıfıra yaklaştıkça entropisi minimum bir değere yaklaşır. Mutlak sıfır sıcaklığına ulaşmak imkansızdır.

4. Elektromanyetizmanın Yasaları (Maxwell Denklemleri)

James Clerk Maxwell tarafından bir araya getirilen bu denklemler, elektrik ve manyetizma arasındaki ilişkiyi ve ışığın doğasını açıklar:

Gauss Yasası (Elektrik İçin): Bir kapalı yüzeyden geçen toplam elektrik akısı, yüzeyin içine hapsedilmiş toplam yük ile orantılıdır. (Elektrik alanın kaynağının yükler olduğunu belirtir.)
Gauss Yasası (Manyetizma İçin): Herhangi bir kapalı yüzeyden geçen toplam manyetik akı her zaman sıfırdır. (Manyetik tek kutupların olmadığını, manyetik alanların daima kapalı ilmekler oluşturduğunu belirtir.)
Faraday'ın İndüksiyon Yasası: Bir devredeki indüklenmiş elektromotor kuvvet (EMK), devrenin çevrelediği manyetik akıdaki değişim hızıyla doğru orantılıdır. (Değişen manyetik alanın elektrik alanı oluşturduğunu açıklar.)
Ampere-Maxwell Yasası: Bir manyetik alan, elektrik akımının veya değişen bir elektrik alanının bir sonucudur. (Elektrik akımının manyetik alan oluşturduğunu ve değişen elektrik alanın da manyetik alan oluşturduğunu açıklar.)

5. Özel Görelilik Teorisi

Albert Einstein tarafından ortaya konan bu teori, yüksek hızlarda ve kütle çekiminin yokluğunda uzay ve zamanın davranışını açıklar:

Işık Hızının Sabitliği: Boşluktaki ışık hızı, gözlemcinin hareketinden bağımsız olarak her gözlemci için sabittir ( $c$ ).
Kütle-Enerji Eşitliği: Kütle ve enerji birbirine dönüştürülebilir. Bu, ünlü $E = m c^{2}$ denklemiyle ifade edilir.

$E = m c^{2}$ Denkleminin Detaylı Açıklaması

$E = m c^{2}$ denklemi, modern fiziğin ve hatta genel bilimin en ikonik ve tanınmış formüllerinden biridir. Albert Einstein'ın 1905 yılında yayınladığı Özel Görelilik Teorisi'nin bir sonucudur ve kütle ile enerji arasındaki eşdeğerliği ifade eder. Bu basit görünen denklem, evren anlayışımızda devrim yaratmış ve nükleer enerji gibi önemli teknolojilerin temelini atmıştır.

Denklemin Bileşenleri:

$E$ (Enerji): Bir sistemin veya cismin sahip olduğu toplam enerjiyi temsil eder. Birimi joule (J) veya elektronvolt (eV) olabilir.
$m$ (Kütle): Bir cismin sahip olduğu ataletsel kütleyi (hareket halindeki bir cismin hız değişimine karşı gösterdiği direnç) veya durağan kütleyi temsil eder. Birimi kilogram (kg) olabilir.
$c$ (Işık Hızı): Işığın boşluktaki hızını ifade eder. Sabit bir değerdir ve yaklaşık olarak saniyede 299.792.458 metre ( $3 \times 1 0^{8}$ m/s) olarak kabul edilir. Bu değer, evrendeki hiçbir maddenin veya bilginin aşamayacağı en yüksek hızdır.

Denklemin Anlamı:

$E = m c^{2}$ denklemi, kütlenin bir enerji formu olduğunu ve enerjinin de bir kütle formu olduğunu belirtir. Yani, kütle ve enerji aslında aynı şeyin iki farklı yüzüdür. Bu, klasik fizikteki ayrı kütle korunum yasası ve enerji korunum yasasının birleştirilmiş halidir.

Temel Çıkarımlar:

Kütle, Yoğunlaşmış Enerjidir: Denklem, küçük bir kütle miktarının bile çok büyük miktarda enerjiye eşdeğer olduğunu gösterir. Bunun nedeni, $c^{2}$ teriminin (ışık hızının karesi) muazzam büyüklüğüdür. Işık hızı çok büyük olduğu için, karesi daha da büyük bir sayıdır. Bu, neden nükleer reaksiyonlarda (çekirdek bölünmesi veya birleşmesi) küçük miktarda kütle kaybıyla devasa enerji açığa çıktığını açıklar.
- Örnek: 1 kilogramlık bir maddenin tamamen enerjiye dönüştürülmesi durumunda açığa çıkacak enerji: $E = 1 kg \times (3 \times 1 0^{8} m/s)^{2} = 9 \times 1 0^{16} joule$ Bu, çok büyük bir enerji miktarıdır (yaklaşık olarak 25 milyar kilovat-saat).
Enerji, Kütleye Sahiptir: Tersine, enerji de kütleye sahiptir. Örneğin, bir cismi ısıttığınızda veya ona hareket enerjisi verdiğinizde, kütlesi çok küçük de olsa artar. Bu kütle artışı, klasik ölçümlerle fark edilemeyecek kadar küçüktür, ancak görelilik teorisi açısından gerçektir. Fotonlar gibi kütlesiz olduğu düşünülen parçacıkların bile enerjileri nedeniyle efektif bir kütleye sahip olduğu düşünülebilir.
Kütle Korunumu ve Enerji Korunumu Birleşimi: Klasik fizikte, kütle ve enerji ayrı ayrı korunan niceliklerdi. Ancak $E = m c^{2}$ ile, toplam kütle-enerji korunumu kavramı ortaya çıktı. Bir sistemde kütle azalırsa, bu azalan kütleye eşdeğer enerji açığa çıkar ve tam tersi.

Denklem ve Atom Bombası:

$E = m c^{2}$ denklemi, atom bombasının ve nükleer enerjinin temel prensibini doğrudan açıklar. Atom çekirdeklerinin parçalanması (fisyon) veya birleşmesi (füzyon) sırasında, çekirdeğin bağ enerjisinden kaynaklanan küçük bir kütle eksikliği (kütle defekti) ortaya çıkar. Bu eksik kütle, Einstein'ın denklemi aracılığıyla muazzam miktarda enerjiye dönüşür.

Daha Kapsamlı Formüller:

$E = m c^{2}$ genellikle durağan haldeki bir cismin enerjisi için kullanılır. Tam ve daha genel haliyle, hareketli bir cismin toplam enerjisi için relativistik enerji denklemi aşağıdaki gibidir:

$E^{2} = (p c)^{2} + (m_{0} c^{2})^{2}$

Burada:

$E$ toplam enerjidir.
$p$ cismin momentumudur.
$c$ ışık hızıdır.
$m_{0}$ cismin durağan kütlesidir (cisim hareketsizken sahip olduğu kütle).

Eğer cisim hareketsizse ( $p = 0$ ), denklem $E^{2} = (m_{0} c^{2})^{2}$ haline gelir, bu da $E = m_{0} c^{2}$ sonucunu verir. Bu nedenle, $E = m c^{2}$ genellikle bir cismin durağan kütlesine karşılık gelen durağan enerji olarak da anılır.

Önemi:

$E = m c^{2}$ denklemi:

Nükleer fizik ve nükleer mühendisliğin temelidir.
Yıldızların (Güneş dahil) nasıl enerji ürettiğini açıklar.
Parçacık fiziğinde kütle ve enerji dönüşümlerini anlamak için kullanılır.
Kozmolojide evrenin toplam enerji içeriğini ve evrimini anlamaya yardımcı olur.

Özetle, $E = m c^{2}$ sadece bir formül olmanın ötesinde, evrenin temel yapısı hakkında derin bir içgörü sunar ve kütle ile enerjinin tek bir bütünün ayrılmaz parçaları olduğunu gözler önüne serer.

Cisim Işık Hızına Yaklaştığında Kütle Artışı ve $E = m c^{2}$ Bağlantısı

Cisim ışık hızına yaklaştığında kütlesinin arttığı yönündeki yaygın inanış, Özel Görelilik Teorisi'nin bazı yorumlarından kaynaklansa da, modern fizikteki kesin ifade biraz daha farklıdır. $E = m c^{2}$ denklemi bu durumu doğrudan açıklamak yerine, daha genel bir kavram olan relativistik kütle ve durağan kütle arasındaki farkı anlamamızı gerektirir.

Klasik Yaklaşım ve Relativistik Kütle Kavramı (Eski Yaklaşım)

Özel Görelilik Teorisi'nin ilk dönemlerinde, bir cismin hızı $v$ arttıkça kütlesinin de aşağıdaki formülle arttığı ifade edilirdi:

Burada:

$m$ : Cismin hareket halindeki relativistik kütlesi
$m_{0}$ : Cismin hareketsizken sahip olduğu durağan kütlesi (veya öz kütlesi)
$v$ : Cismin hızı
$c$ : Işık hızı

Bu formüle göre, cismin hızı ( $v$ ) ışık hızına ( $c$ ) yaklaştıkça, paydadaki

Terimi sıfıra yaklaşır. Bu da kesrin değerini, dolayısıyla relativistik kütle

m

'yi sonsuza götürür. Bu durum, bir cismi ışık hızına çıkarmak için sonsuz enerjiye ihtiyaç duyulacağı anlamına gelir.

Neden "Kütle Artar" İfadesinden Uzaklaşıldı?

Günümüzdeki modern fizikte, "kütle artar" ifadesinden genellikle kaçınılır. Bunun yerine, $m_{0}$ (durağan kütle) kavramı, bir cismin içsel ve değişmez bir özelliği olarak kabul edilir. Cismin hızı ne olursa olsun, $m_{0}$ değeri sabittir.

Peki o zaman yukarıdaki formül ne anlama geliyor ve neden böyle bir yanılsama oluştu?

Cisim ışık hızına yaklaştığında, enerji ve momentum ilişkisi değişir. Hareket eden bir cismin toplam enerjisi sadece durağan kütle enerjisi ( $m_{0} c^{2}$ ) değildir, aynı zamanda hareket enerjisini (kinetik enerji) de içerir.

$E = m c^{2}$ ve Relativistik Enerji

$E = m c^{2}$ denkleminde genellikle $m$ , bir cismin durağan kütlesini ifade eder. Yani, cisim hareketsizken sahip olduğu enerji $E_{0} = m_{0} c^{2}$ 'dir.

Ancak, bir cismin hareketli haldeki toplam enerjisini ( $E_{t o pl am}$ ) ifade eden daha genel bir denklem vardır:

Bu denklemi, yukarıdaki relativistik kütle tanımıyla ( $m = \frac{m _{0}}{1 - \frac{v ^{2}}{c ^{2}}}$ ) birleştirirsek, $E_{t o pl am} = m c^{2}$ elde ederiz. İşte bu $m$ , yukarıda bahsettiğimiz relativistik kütledir. Yani, $E = m c^{2}$ denklemindeki $m$ aslında toplam enerjiye eşdeğer olan kütle olarak yorumlanabilir.

Asıl Olay: Momentum ve Enerji Artışı

Cisim ışık hızına yaklaştığında, asıl artan şey cismin kinetik enerjisi ve momentumudur, kütlesi (durağan kütlesi) değil. Klasik fizikteki kinetik enerji formülü

görelilikte geçerli değildir. Görelilikte, hız arttıkça kinetik enerji çok daha hızlı bir şekilde artar ve ışık hızına ulaşmak için sonsuz enerji gerekir.

Özetle:

Durağan Kütle ( $m_{0}$ ): Bir cismin içsel, değişmez bir özelliğidir. Hızından bağımsızdır.
Relativistik Kütle ( $m$ ): Geçmişte kullanılan ve cismin toplam enerjisine eşdeğer olan bir kavramdır. Hız arttıkça artar ve ışık hızında sonsuz olur. Ancak modern fizikte bu terim yerine genellikle doğrudan toplam enerji ve momentum kavramları tercih edilir.
$E = m c^{2}$ ve Bağlantı: $E = m c^{2}$ denkleminde kullanılan $m$ terimi, bağlama göre ya durağan kütle ( $m_{0}$ ) (cismin hareketsizken sahip olduğu enerji) ya da relativistik kütle (cismin toplam enerjisine eşdeğer olan kütle) anlamına gelebilir.
Asıl Olay: Bir cismi ışık hızına yaklaştırmak için gereken enerji miktarı sonsuza yaklaşır. Bu enerji, cismin kinetik enerjisini ve momentumunu artırır. Cismin durağan kütlesi değişmezken, bu artan enerji, cismin ataletini artırır; yani hızını daha da artırmak zorlaşır. Bu atalet artışı, eski "kütle artışı" yorumunun altında yatan fiziksel gerçektir.

Dolayısıyla, "cisim ışık hızına yaklaştığında kütlesi artar" demek yerine, "cismi ışık hızına yaklaştırmak için gereken enerji sonsuza yaklaşır ve bu durum cismin momentumunu ve kinetik enerjisini muazzam derecede artırır, bu da cismin ataletinin artması olarak deneyimlenir" demek daha doğru bir ifadedir.

6. Kuantum Mekaniğinin Temel Prensipleri

Atom altı parçacıkların davranışlarını inceleyen bu teori, modern fiziğin temel taşlarından biridir:

Dalga-Parçacık İkiliği: Maddenin hem dalga hem de parçacık özellikleri gösterebileceği ilkesi.
Belirsizlik İlkesi (Heisenberg): Bir parçacığın konumunu ve momentumunu aynı anda tam olarak belirlemek imkansızdır.
Kuantumlanma: Enerji, açısal momentum gibi fiziksel niceliklerin sadece belirli, kesikli değerler alabileceği ilkesi.

Bu yasalar, evreni anlamamıza ve teknolojiyi geliştirmemize yardımcı olan temel prensiplerdir. Her biri kendi alanında çığır açmış ve fiziğin ilerlemesini sağlamıştır.

Fiziğin temel yasalarını özetledikten sonra, evrenin işleyişini daha derinlemesine anlamamızı sağlayan, daha spesifik veya daha modern ilave yasalardan da bahsedebiliriz. İşte bazı önemli ilave fizik yasaları:

1. Genel Görelilik Teorisi

Albert Einstein tarafından geliştirilen bu teori, Özel Görelilik'i kütle çekimini de içerecek şekilde genişletir ve kütle çekimini uzay-zamanın eğriliği olarak tanımlar:

Uzay-Zamanın Eğriliği: Kütle ve enerji, uzay-zaman dokusunu büker ve bu bükülme, cisimlerin hareket ettiği "kütle çekimi" olarak algılanır. Gezegenlerin Güneş etrafında dönmesi, uzay-zamanın Güneş tarafından eğrilmesinin bir sonucudur.
Kütle Çekimsel Zaman Genişlemesi: Yoğun kütle çekim alanlarında zaman daha yavaş akar. Örneğin, Dünya yüzeyindeki bir saat, uzaydaki bir uydudaki saate göre biraz daha yavaş işler.
Kütle Çekimsel Kırmızıya Kayma: Kütle çekimsel potansiyel farkı olan bir yerden yayılan ışığın frekansının düşmesi (dalga boyunun uzaması) olayıdır.

2. Hubble Yasası

Evrenin genişlemesini açıklayan bu yasa, Edwin Hubble tarafından formüle edilmiştir:

Genişleyen Evren: Uzaktaki galaksilerin bizden uzaklaşma hızları, bize olan uzaklıklarıyla doğru orantılıdır. Bu, evrenin genişlemekte olduğunun temel kanıtıdır. ( $v = H_{0} d$ , burada $v$ uzaklaşma hızı, $H_{0}$ Hubble sabiti ve $d$ galaksinin uzaklığıdır.)

3. Fick Yasaları (Difüzyon)

Moleküllerin bir ortamda nasıl yayıldığını açıklayan yasalardır:

Fick'in Birinci Yasası: Madde akışı, konsantrasyon gradyanı ile doğru orantılıdır. (Madde, yüksek konsantrasyondan düşük konsantrasyona doğru hareket eder.)
Fick'in İkinci Yasası: Konsantrasyonun zamanla nasıl değiştiğini, uzaysal konuma göre konsantrasyon gradyanının ikinci türeviyle ilişkilendirir. (Difüzyonun zamansal gelişimini tanımlar.)

4. Hooke Yasası (Elastisite)

Bir yayın veya elastik bir malzemenin gerilmesi veya sıkışmasıyla ilgili temel yasadır:

Bir yayı germek veya sıkıştırmak için gereken kuvvet, yayın doğal uzunluğundan sapma miktarı ile doğru orantılıdır. ( $F = - k x$ , burada $F$ geri çağırıcı kuvvet, $k$ yay sabiti ve $x$ yer değiştirmedir. Eksi işareti kuvvetin yer değiştirmeye zıt yönde olduğunu gösterir.)

5. Snell Yasası (Optik)

Işığın iki farklı ortamın ara yüzeyinde kırılmasını açıklar:

Gelen ışının ve kırılan ışının normale göre açıları ile ortamların kırılma indisleri arasındaki ilişkiyi belirtir. ( $n_{1} sin θ_{1} = n_{2} sin θ_{2}$ , burada $n$ kırılma indisi ve $θ$ normalle yapılan açıdır.)

6. Pauli Dışlama İlkesi (Kuantum Mekaniği)

Atomik yapıların ve kimyasal bağların anlaşılmasında kritik rol oynar:

Bir atomda veya molekülde, iki özdeş fermiyon (elektronlar gibi) aynı anda aynı kuantum durumunda bulunamaz. Bu ilke, elektronların atom etrafındaki kabuk yapısını ve periyodik tablonun oluşumunu açıklar.

7. Bohr'un Atom Modeli (Kuantum Fiziğinin Erken Dönemi)

Her ne kadar daha sonra modern kuantum mekaniği tarafından geliştirilmiş olsa da, atomların kararlılığını ve spektral çizgilerini açıklayan önemli bir adımdır:

Elektronlar, çekirdek etrafında sadece belirli, kesikli enerji seviyelerinde (yörüngelerde) bulunabilirler ve bu yörüngelerde enerji yayımlamazlar.
Elektronlar bir enerji seviyesinden diğerine zıpladığında, belirli frekanslarda ışık emer veya yayar.

8. Cauchy Esneklik Yasası (Sürekli Ortamlar Mekaniği)

Malzemelerin gerilme ve şekil değiştirme arasındaki ilişkisini tanımlar:

Bir malzemedeki gerilme tensörü, o malzemedeki şekil değiştirme tensörüyle doğrusal olarak ilişkilidir (belli koşullar altında). Bu, yapısal mühendislik ve malzeme bilimi için temeldir.

Bu yasalar, fiziğin farklı dallarında (astrofizik, optik, malzeme bilimi, termodinamik, kuantum mekaniği vb.) uzmanlaşmış olup, temel yasaları tamamlayarak evrenin ve içindeki madde ile enerjinin davranışına dair daha kapsamlı bir anlayış sunarlar.

EK BİLGİ

Merkezcil kuvvet, bir cismin dairesel bir yörüngede hareket etmesini sağlayan kuvvettir. Adı üstünde, her zaman dairenin merkezine doğru yöneliktir.

Bir cisim dairesel hareket yapıyorsa, hızı sürekli olarak yön değiştiriyordur. Hız bir vektörel büyüklük olduğu için (hem büyüklüğü hem de yönü vardır), yönündeki bu değişim bir ivme anlamına gelir. İşte bu ivme de dairenin merkezine doğru yöneliktir ve merkezcil ivme olarak adlandırılır. Newton'un ikinci yasası ( $F = ma$ ) gereği, bu ivmeyi oluşturan bir kuvvet olmalıdır ve bu kuvvete de merkezcil kuvvet denir.

Önemli Noktalar:

Yönü: Daima dairesel yolun merkezine doğrudur ve cismin çizgisel hız vektörüne diktir. Bu dikeylik nedeniyle, merkezcil kuvvet cismin hızının büyüklüğünü (süratini) değiştirmez, sadece yönünü değiştirir.
Bir "Temel" Kuvvet Değildir: Merkezcil kuvvet, yer çekimi, sürtünme veya ip gerilmesi gibi yeni bir kuvvet türü değildir. Aksine, var olan herhangi bir kuvvetin (ya da kuvvetlerin netinin) bir cismi dairesel yolda hareket ettirmesi durumunda üstlendiği bir roldür. Yani, bir gezegeni yörüngesinde tutan yer çekimi kuvveti de, bir ipin ucundaki taşı döndürürken oluşan ip gerilme kuvveti de, viraj dönen bir arabanın tekerlekleriyle yol arasındaki sürtünme kuvveti de, o an için merkezcil kuvvet görevi görür.
İvme İlişkisi: Merkezcil kuvvet, merkezcil ivme ile doğrudan ilişkilidir. Merkezcil ivme ( $a_{c}$ ), cismin çizgisel hızı ( $v$ ) ve dönme yarıçapı ( $r$ ) ile şu şekilde ifade edilir: Newton'un ikinci yasası gereği, merkezcil kuvvet ( $F_{c}$ ) ise: Burada $m$ cismin kütlesidir.

Günlük Hayattan Örnekler:

İpe Bağlı Dönen Taş: Elinizde bir ipin ucuna bağlı taşı döndürdüğünüzde, taşı dairede tutan kuvvet ipin gerilme kuvvetidir. Bu gerilme kuvveti burada merkezcil kuvvettir. İpi bıraktığınız an taş teğetsel olarak fırlar çünkü merkezcil kuvvet ortadan kalkmıştır.
Gezegenlerin Güneş Etrafında Dönmesi: Gezegenleri Güneş etrafındaki yörüngelerinde tutan kuvvet, Güneş'in uyguladığı kütle çekim kuvvetidir. Bu çekim kuvveti, gezegenler için merkezcil kuvvet işlevi görür.
Viraj Dönen Araba: Bir araba viraj dönerken, onu dairesel yörüngede tutan kuvvet tekerlekler ile yol arasındaki sürtünme kuvvetidir. Bu sürtünme kuvveti, merkezcil kuvvettir. Eğer sürtünme yeterli değilse (örneğin buzlu yolda), araba virajdan savrulur.
Çamaşır Makinesindeki Giysiler: Sıkma işlemi sırasında çamaşır makinesi tamburu çok hızlı döner. Giysiler, tamburun duvarlarının uyguladığı merkezcil kuvvet sayesinde dairesel yörüngede kalır. Su ise deliklerden dışarı fırlar çünkü yeterli merkezcil kuvvete maruz kalmaz.

Merkezkaç Kuvveti Yanılgısı:

Merkezcil kuvvet sıklıkla merkezkaç kuvvetiyle karıştırılır. Merkezkaç kuvveti, dairesel hareket yapan bir referans sisteminde (örneğin viraj dönen bir arabanın içindeki siz) deneyimlediğiniz, sizi dışa doğru iten hayali bir kuvvettir. Bu kuvvet, cisimlerin eylemsizlikleri nedeniyle düz bir çizgide gitme eğilimlerinin bir sonucudur ve gerçek bir etkileşim kuvveti değildir. Merkezcil kuvvet ise, cismi merkeze doğru çeken gerçek bir kuvvettir.

Merkezcil kuvvet, birçok fiziksel olayın açıklanmasında ve mühendislik uygulamalarında temel bir rol oynar.

Bu Blogda Ara

BİLİM, SANAT, TARİH VE TEKNOLOJİ HAKKINDA HER ŞEY